Iets met het juiste Pad en helende Voeten

Sinds enige tijd loop ik het juiste Pad. Vraag me niet hoe ik het weet, het is gewoon een innerlijk Weten met een hoofdletter W. Alles gaat soepeler, ik heb niet meer het gevoel dat ik door de stroop loop, of dat me angstvallig moet verbergen achter.... ja achter wat? Achter iemand die ik niet ben. Iemand die gevormd is door opvattingen van vroeger, door angst om zichzelf te zijn, door iedereen te vergeven, behalve zichzelf. Door naar iedereen tegelijk te luisteren en dan niet meer weten wat er voor waar aangenomen moet worden. Dan wordt je vanzelf depressief, angstig, en vind je het akelig in jezelf. Zo iets kan heel lang goed gaan, maar je lichaam presenteert toch de rekening. Mijn meest zwakke punten zijn mijn spataders en mijn voeten (Pisces, hè).

Mijn voeten zijn zo gevoelig, dat niemand ze mag aanraken, zelfs bijna niet aan de bovenkant. Ze zijn supergevoelig en ieder korreltje zand wordt geregistreerd, elke aanraking voelt als een kwelling. Ik probeer ze zo goed mogelijk te verzorgen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan; mijn teennagels groeien de verkeerde kant uit (door balletspitzen die ik bij ballet droeg toen ik 12 was en dus in volle groei), ik heb heel veel last van eelt en dat haal ik er een keer per week vanaf. En er zijn nog wat dingen.

Maar sinds korte tijd groeit er echter veel minder eelt op mijn voeten. Het valt me op dat de hakken gladder blijven, en ook onder de bal van mijn voet groeit er steeds minder eelt aan.
Dit bewustzijn kwam pas vorige week of zo, en ik ben er echt heel erg blij mee. Iedereen wil toch gezonde voeten hebben? Gister kreeg ik er een ingeving over:

Stel je voor dat de eelt wegblijft omdat je nu je juiste pad loopt...

Dit resoneerde in me en pingpongde een paar keer op en neer in mijn lichaam. Ja, mijn voeten beginnen te helen. Ze beginnen het fijn te vinden op het pad en daarom ben ik innerlijk minder zwaar (dat zijn de lastigste kilo's om eraf te krijgen, die innerlijke kilo's, geloof me), voel ik me vrijer, mooier, soepeler, zwieriger, en nog wat heerlijke woorden.

Ik kan vanaf nu zeggen dat ik helende Voeten heb. En dat is zo ontzettend fijn en relaxed om te ervaren. Yay!

Oja, over relaxed gesproken: hier een recept voor een lekkere voetencreme:

3 el kokosolie au bain marie gewarmd
1 druppel tea tree etherische olie (antisceptisch en antibacterieel)
2 druppels lavendel etherische olie (rustgevend, helend voor de huid)
2 druppels pepermunt olie (frisse geur en verkoelend)
2 druppels rozemarijn (vermoeide voeten)
Meng alles door elkaar en bewaar in een klein potje
1-2 keer per dag lekker smeren of masseren; heerlijk!

Heel veel plezier en groetjes,
Vivian Dassen
Sheavida

Automatisch Schrift of typen vanuit je Hart

Soms, meestal eigenlijk zodra ik plaats neem achter mijn computer, dan beginnen mijn vingers gewoon te typen. Ze typen wat ik voel, wat ik zie, mijn visioenen, mijn gedachtes, mijn ingevingen. Het gaat gewoon vanzelf. Hele berichten en verhalen heb ik op die manier geschreven. Zelfs midden in de nacht, als ik wakker werd van zo'n gevoel, visioen, ingeving, etc.
Sommigen noemen het automatisch schrift. Ik noem het typen vanuit mijn hart. Schrijven gaat te langzaam. Dan ga ik teveel nadenken en dan probeer ik andere woorden te vinden voor wat er is, voor wat er komt. Dan is het niet meer vanuit je hart, maar vanuit je hoofd.

Vanuit mijn hart komen de mooiste verhalen, de leukste anekdotes, de fijnste gevoelens. En er is bijna niets heerlijkers dan de woorden uit mijn handen te laten komen, en ze te zien verschijnen op het scherm. En te voelen dat er gewoonweg pure liefde vanuit jezelf de wereld in gestuurd wordt. Geweldig gevoel gewoon.

Als je wilt weten waar ik het over heb, wat ik hier diep van binnen mee bedoel, dan nodig ik je uit om op onderstaande link te klikken en het verhaal te lezen dat dan tevoorschijn komt. Dit is er slechts eentje als voorbeeld.

HOE DE MAAN AAN HAAR NAAM KWAM

Omdat ze uit mijn hart komen, zitten er hier en daar wat spelfouten, wat taalfouten en andere 'fouten' in. Ik vraag je; lees erover heen. Laat het schooltje spelen even achterwege en probeer gewoon te voelen hoeveel onvoorwaardelijke liefde er in zo'n verhaal zit. Oordeel even niet en val niet over elke verkeerd geplaatste punt, komma, d of t. Daar gaat het toch helemaal niet om. Tenminste niet voor mij, als ik zo'n verhaal door krijg en gewoon woord voor woord typ wat er uit mijn hart tevoorschijn komt en mijn vingers in stroomt, die me met 200 aanslagen per minuut proberen bij te houden.

En ik hoop van harte, dat jij misschien ook ooit op een dag de vrijheid mag ervaren van automatisch schrift of typen vanuit je hart. Het is ontzettend heilzaam voor je ziel. Just let the perfectness behind you for a while. Let it go and enjoy the ride.

Dank je wel.

Hartegroetjes,
Vivian Dassen
Sheavida